مال منی، نفسهای منی، عشق منی تو
زندگی با تو آرام آرام است، آرامش لحظه های منی تو.تو که آمدی تنهایی به عزا نشست، غم سفر کرد و قلبم به استقبال عشق رفت.
وقتی تو آمدی ساحل دریای دلم پر از مروارید و صدف شد، و دیگر در کنار ساحل تنها نبودم تو نیز در کنار من بودی...

بگو ای عشق که مرا دوست میداری.
بگو ای عشق، بگو که عاشق منی و در این دنیای بزرگ تنها مرا داری.
بگو تا احساس کنم بیش از عشق بر من عاشقی عزیزم.عاشقم ، یک عاشق چشم به راه ، عاشقی که مدتهاست در غم انتظار نشسته است ، در آتش فاصله ها سوخته است ،در گلدان طاغچه تنهایی ها شکسته است و همانی که تمام درهای دلتنگی ها بر روی او بسته است.

 بگو که تا پایان راه عاشقی با من می مانی تا دلم آرام شود و به خواب عاشقانه روم.
به خوابی روم که تنها در آن خواب تو را ببینم و احساست کنم.
به خوابی روم که به جز تو کسی را احساس نکنم و رنگی از این دنیای بی محبت را نبینم.

آن لحظه که دلتنگ یارم می شوم خود به خود هوس باران را میکنم.
آن لحظه که اشک از چشمانم سرازیر می شود هوس یک کوچه تنها را میکنم.
آرامش را از من گرفته ای ، از آن لحظه که فهمیدی زندگی منی ، زندگی را نیز از من گرفته ای

دلم بدجور برای تو ، برای حرفهایت ، درد دلهایت ،صدای گریه هایت تنگ شده است.
عزیزم برگرد تا دوباره جان بگیرم و منی که اینک خسته از زندگی ام نفس بگیرم.زندگی من ، سرد و بی روح بود ، دستانم مثل یخ ،مثل یخ شده بود، به خاطر تو بود که شب نشین شدم ، هر شب خیره به آسمان پر ستاره شدم!

کاش این مرغ دلم بر تو گرفتار نبود       

                              کاش این روح من از هجر تو بیمار نبود

  بارها آرزوی    دیدن رویت کردم          

                               چه توان کرد مرا رخصت   دیدار   نبود

  من اگر دیده به روی رخ تو می بستم        

                              سر شب تا به سحر دیده به دیوار   نبود

 روز اول تو اگر وفا به ما می کر دی     

                               حرف ما بر سر هر کوچه و با زار نبود

  بلبلان وقت بهار نغمهءخوش می خوانند   

                               تو به باغ دیدی کجا همدم گل خار  نبود

  میدهی وعده ولی به عهد وفا نمی کنی    

                             کاش این روز من و حرف تو تکرار  نبود

  گر چه شیرین دم آخردل فرهاد شکست    

                              باز  هم مثل تو اینگونه   دل    آزار نبود

 گوئیا تلخی جان کندن ما می خواهی         

                              پا  نهم  پیش  نگوئی  که   وفادار   نبود

   من که راز دل خویش جز تو نگفتم با  غیر     

                                 این تو بودی که دلت محرم اسرار نبود

  تو بیا تا که صمد جان به فدایت بکند         

                                تا  بدانی  که  دلش  جز تو خریدار نبود

گاه یک لبخند انقدر عمیق میشود که گریه می کنیم
گاه یک نغمه انقدر دست نیافتنی میشود که با ان زندگی می کنیم
گاه یک نگاه انچنان سنگین میشود چشمانمان رهایش نمی کند
گاه یک عشق انقدر ماندگار می شود که فراموشش نمی کنیم

hamash

salam